Is het mogelijk met hedendaagse hulpmiddelen de tijd vijftig jaar terug te zetten? Het lijkt er op dat dat kan. The Analogues zijn al een paar jaar bezig de studio-LP's van The Beatles live uit te voeren. Beatle LP's die in de studio zijn gemaakt met allerlei elektronische hulpmiddelen en bijzondere instrumenten, met hulp van meersporen recorders naar believen aangepast.

Nadat the Beatles besloten hadden dat live concerten geen zin hadden omdat ze niet boven het geschreeuw van stadions gevuld met 40.000 fans (en meer) uitkwamen, gingen ze de studio in om alleen nog maar platen te maken. En omdat ze het toch niet meer op het podium zouden brengen, konden ze doen wat ze wilden en experimenteren met technische hulpmiddelen, moderne veelsporen recorders, exotische muziekinstrumenten en complete orkesten. Het werden hun meest creatieve jaren vol vernieuwende muzikale creaties.
Omdat er volop geëxperimenteerd werd met geluid in de studio konden die nummers absoluut niet meer op het podium worden uitgevoerd, maar dat was ook helemaal niet hun bedoeling.

TERUG NAAR ABBEY ROAD
Tegenwoordig kan dat wel, dat bewijzen the Analogues. Ze analyseren instrument voor instrument, noot voor noot, deze klassiek geworden LPs en spelen ze zodanig nauwgezet na dat het lijkt alsof je toch een Beatle live-optreden bijwoont.
Muziek die je vijftig jaar lang alleen maar op platen gehoord hebt, komt opeens tot leven in de concertzaal.
Hoever kun je hierin gaan? Wie kreeg het idee om de LP Abbey Road helemaal live te gaan opnemen in de Abbey Road studios? Een studio-LP die niet live gespeeld kon worden op gaan nemen in een live-uitvoering in dezelfde studio waar die plaat vijftig jaar eerder gecreëerd was? Briljant. En zo gebeurde het, op 30 juni 2019. En het werd een concert om nooit te vergeten. Het leek alsof de Abbey Road-LP nu pas opgenomen werd. En alles klonk zo fris en zo nieuw dat je oren en ogen niet kon geloven. Opeens komt de LP-muziek uit echte instrumenten, en wordt gespeeld door echte muzikanten, in de studio waar hij ook ontstaan is. Je zou zweren dat het the Beatles zelf waren die er stonden te spelen, in hun eigen studio, vijftig jaar terug in de tijd.

NOOT VOOR NOOT
Was het inderdaad noot voor noot hetzelfde? Zo luister ik niet naar muziek. Ik ga dat niet noot voor noot zitten te vergelijken en ik heb ook geen absoluut gehoor, maar de uitvoering is wat mij betreft perfect. Thuis zou ik trouwens gewoon een Beatles-LP opzetten, maar als concert... dat is een unieke belevenis. Maar alles is gefilmd, er zal ongetwijfeld een concert DVD komen.

Foto's nemen verboden tijdens de opnamen. Links, studio 1 en rechts the Analogues met een toegift in studio 2

De twee keer tweehonderd gelukkigen die het studio-optreden bijwoonden waren enthousiast en emotioneel. Niet alleen door de muziek maar ook door de heilige plek die ze mochten betreden.

HET ZEBRAPAD
Natuurlijk waren alle uitgenodigde studiobezoekers eerst allemaal al een paar keer het beroemde zebrapad overgestoken. Dat doen nog steeds honderden mensen per dag. De automobilisten die er langs komen zijn het gewend, en wachten geduldig tot er weer een paar fans op de foto zijn gezet in houdingen die in de verte lijken op hoe the Beatles op de hoes van Abbey Road staan afgebeeld. Hoe beroemd kan een zebrapad zijn?
Ik kon het zelf ook niet laten. In 1983 stak ik al eens over met ons hele gezin.

Piet Schreuders maakte de foto. In die tijd kon je nog rustig met z’n vieren tegelijk oversteken, nu is dat bijna onmogelijk. Steeds als je oversteekt steken er tegelijk ook anderen over. Het is file-lopen geworden.
Ik stak deze keer, voor de speciale gelegenheid, samen met Ron Bulters over. De huidige voorzitter van de Nederlandse Beatles fanclub samen met mij, de oprichter van dezelfde fanclub in 1963. Dat mag je toch bijzonder noemen.

Vlak daarvoor hadden we ook nog even samen in de bekende Beatles-houding geposeerd op de trappen voor de Abbey Road studio. In 1983 kon je gewoon nog het parkeerplaatsje voor de studio oplopen en een foto maken op de trappen van de studio. Dat kan nu niet meer, de hekken zijn gesloten en volledig volgekalkt met namen, maar nu we de studio in mochten kon het snel even wel

THERE ARE PLACES I REMEMBER
De meeste concertgangers zullen na afloop wel naar huis gegaan zijn, maar ik heb nog een paar Beatle-plekjes in Londen in mijn hart zitten die ik nog een keer wilde bezoeken. 
In 1982 bezocht ik met Piet Schreuders fotograaf Dezo Hoffmann. In de begintijd van the Beatles heeft vooral deze fotograaf heel wat opnamen van ze gemaakt. We ontdekten bij hem dat het helemaal niet zo moeilijk was om de plekken te vinden waar the Beatles buiten de studio gefotografeerd waren. Zowel de fotograaf als de Beatles hadden het altijd druk. Waren ze in zijn studio? Dan nam hij ook een paar foto's buiten, om de hoek, in Rupert Court bijvoorbeeld. Logeerden ze in het President Hotel? Dat nam hij foto's op straat, voor het hotel, of in het naastgelegen parkje van Russell Square. Waren ze in een BBC-studio? Dan nam hij daar foto's voor de deur, in Delaware Road.

In 1983 maakten we daar zelf foto's, en nu, alweer 36 jaar later ging ik naar die speciale plekjes terug.

Ga met me mee terug naar THE PLACES I REMEMBER, naar 1963, via 1983